Przed nami ostatnia niedziela przed Wielkanocą - Niedziela Palmowa, zwana również Kwietną lub Wierzbową. Została ustanowiona na pamiątkę wjazdu Chrystusa do Jerozolimy. Wydarzenie to opisują czterej Ewangeliści.

Rozpoczyna najważniejszy i najbardziej uroczysty okres w roku liturgicznym - Wielki Tydzień.

W tym dniu uroczyste Msze św. rozpoczynają się od obrzędu poświęcenia palm, co w tradycji chrześcijańskiej symbolizuje odradzające się życie. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Wykonywanie palm wielkanocnych ma bogatą tradycję. W różnych regionach kraju różnią się od siebie zarówno wyglądem, jak i techniką wykonania.

Tradycyjne palmy wielkanocne przygotowuje się z gałązek wierzby, która w symbolice Kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Używano także gałązek malin, porzeczek, bukszpanu, barwinka, borówki. W niektórych regionach przyozdabiano je suszonymi kwiatami i wstążkami. Co ciekawe, palmy nigdy się nie wyrzucało, a palono, wykorzystując popiół z niej w środę popielcową.

Z palmami wielkanocnymi wiąże się wiele ludowych zwyczajów i wierzeń. Bazie z poświęconej palmy zmieszane z ziarnem siewnym wkładano pod pierwszą zaoraną skibę, by  zapewnić w gospodarstwie urodzaj. Z kolei krzyżyki z palmowych gałązek umieszczone w ziemi broniły pola przed gradobiciem i burzami.  Podczas burzy poświęcona palma wystawiana w oknie miała chronić dom przed piorunem. Kropiono nią również rodzinę, w celu zabezpieczenia jej ją przed chorobami i głodem. Innym staropolskim obyczajem było umieszczanie gałązek za krzyże i obrazy, by strzegły domu od nieszczęść i zapewniały błogosławieństwo Boże.