W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej, kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia, i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej,

Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił – aż do ofiary życia mego. Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej i rozkazom Naczelnego Wodza oraz wyznaczonemu przezeń Dowódcy Armii Krajowej będę bezwzględnie posłuszny, a tajemnicy niezłomnie dochowam, cokolwiek by mnie spotkać miało. Tak mi dopomóż Bóg!- To słowa przysięgi, które składał każdy żołnierz Armii Krajowej.

14 lutego 1942 r. oficjalnie zaczęła funkcjonować nazwa „Armia Krajowa”, której korzenie sięgają 1939 r. Jest kontynuatorką Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Armia Krajowa powstała na mocy rozkazu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych generała Władysława Sikorskiego- „Znoszę dla użytku zewnętrznego nazwę ZWZ. Wszyscy żołnierze w czynnej służbie wojskowej w Kraju stanowią «Armię Krajową», podległą Panu Generałowi jako jej dowódcy”– głosił rozkaz.

Przemianowanie ZWZ na AK było ważnym krokiem w drodze do scalenia zbrojnej konspiracji niepodległościowej.  Pierwszym Dowódcą AK został generał Stefan Rowecki „Grot”. Armia Krajowa była największą konspiracyjną organizacją wojskową w okupowanej przez Niemców Europie. W chwili największej zdolności bojowej siły Armii Krajowej liczyły blisko 400 tysięcy zaprzysiężonych żołnierzy.

Armia Krajowa dla Polaków jest symbolem walki o niepodległość, patriotyzmu i męstwa. To przede wszystkim powód do dumy. Oddajmy hołd walczącym i poległym w obronie Ojczyzny.

Cześć i chwała Bohaterom!

Zapraszamy do skorzystania z platformy „Miejsca Pamięci Narodowej – mogiły wojenne” stanowiącej odzwierciedlenie Wojewódzkiej ewidencji cmentarzy, kwater i mogił wojennych, prowadzonej przez Wojewodę. Można tam odnaleźć opisy obiektów grobownictwa wojennego zlokalizowanych na Podkarpaciu, w których spoczywa około 200 tys. ofiar wojen i powstań, uzupełnione o dokumentację fotograficzną i imienną ewidencję osób, spoczywających na konkretnym cmentarzu czy mogile.