11 lipca obchodzimy Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Męczeństwa i Ludobójstwa Kresowian. To ważne święto upamiętnia tragiczne wydarzenia związane z losami polskich mieszkańców Kresów Wschodnich, którzy padli ofiarą zbrodni w okresie II wojny światowej i powojennych represji.
Kresy Wschodnie, czyli obszar dzisiejszej Białorusi, Ukrainy i Litwy, przez wieki były zamieszkane przez polską społeczność. Był to region o bogatej kulturze i wieloletniej historii, gdzie Polacy, Białorusini, Ukraińcy, Żydzi i inne narodowości żyły obok siebie. Jednak losy Kresów dramatycznie zmieniły się w czasie II wojny światowej.
Krwawa niedziela na Wołyniu – 11 lipca 1943 roku to punkt kulminacyjny rzezi wołyńskiej, masowej eksterminacji polskiej ludności cywilnej na Wołyniu przez Organizację Ukraińskich Nacjonalistów Stepana Bandery (OUN-B), Ukraińską Powstańczą Armię (UPA) oraz ukraińską ludność cywilną. Tego dnia zaatakowano 99 miejscowości, głównie w powiatach włodzimierskim i horochowskim bestialsko mordując tysiące Polaków.
Rok 1943 z lipcowym apogeum ludobójstwa na Wołyniu (około 70 tysięcy ofiar) i rok 1944 z przypadającym na luty apogeum ludobójstwa w Małopolsce Wschodniej (około 120 tys. ofiar), to rzezie dokonywane przez OUN-UPA wspierane przez "czerń", czyli miejscowe chłopstwo "uzbrojone" w narzędzia do prac domowych jak siekiery, kosy, piły, widły młotki itp.
Rzeź wołyńska to niewątpliwie jeden z najtragiczniejszych okresów w historii Polski. Wiele ofiar wciąż nie doczekało się godnego pochówku i upamiętnienia. Niech ten dzień skłania nas do refleksji, będzie czasem zadumy i pamięci.
Wspomnienie o tragicznych losach Kresowian oraz pamięć o ofiarach męczeństwa stały się ważnym elementem polskiej historii i tożsamości narodowej. Dlatego właśnie 11 lipca został ustanowiony Narodowym Dniem Pamięci Ofiar Męczeństwa i Ludobójstwa Kresowian, aby oddać hołd wszystkim tym, którzy stracili życie lub ucierpieli w wyniku zbrodni popełnionych na Kresach.
11 lipca to czas, aby uczcić pamięć tych, którzy stracili życie na Kresach Wschodnich i podjąć działania przyczyniające się do rozpowszechniania wiedzy o ich losie. W ten sposób możemy oddać hołd ofiarom, budować więź narodową i przekazywać dalej wartości, które wynikają z doświadczeń tragicznej historii.
